Patryk Horny

Praktyki odbywały się w firmie “WccSolar PlusEnergy” znajdującej się we wschodniej części Sewilli.

Jeśli chodzi o drogę do pracy, to pierwotnie zawszę chodziłem mniej więcej 40 minutowym spacerem, lecz z powrotem wracałem już busem, który jeździł z samego centrum Sewilli, i zatrzymywał się na jednym z przystanków obok mojego miejsca zamieszkania. Jazda sama nie była problemem, chociaż zdarzało się, że bus był pełny i trzeba było czekać w granicach 15min na następny, ale były to sporadyczne sytuację. Firma sama w sobie, jest podzielona na trzy części główne. Pierwszą z nich jest biuro, znajdujące się po schodach w górę, w którym pracodawca załatwia firmowe sprawy, oraz nadzoruje działalność pracowników, którzy m.in. projektują nowości technologiczne na rynku fotowoltaiki, organizują terminy dotyczące montażu paneli słonecznych, czy też po prostu rozmawiają z klientami, doradzając im w razie wątpliwości, przy doborze odpowiednich rzeczy z asortymentu firmy, potrzebnych do prawidłowego działania, całej instalacji paneli słonecznych w domu. Drugą z nich jest magazyn, na którym trwają na ogół, jakieś mniejsze prace renowacyjne sprzętu, oraz przetrzymywane są wszystkie większe urządzenia do napraw, które trafiają do trzeciego, i ostatniego zarazem głównego punktu firmy, czyli warsztatu. To właśnie tam spędziłem najwięcej czasu podczas praktyk, ucząc się, o rodzajach sprzętu, niezbędnego do stworzenia całej instalacji paneli słonecznych w domach. Musiałem nauczyć się ich budowy oraz zasady działania, aby być w stanie w pełni identyfikować, usterki oraz potrafić je naprawiać. Oczywiście w miesiąc czasu, nie da się zostać omnibusem w tym temacie i ciężko jest się nauczyć identyfikować wszystkie możliwe usterki, ale za każdym razem starałem się trzymać pewnego schematu, takiego jak uczyli mnie moi opiekunowie w firmie. Nazywali się Jermo i Armando.

Armando jest starszy od Jermo przez co ma trochę więcej doświadczenia w firmie, ale to właściwie Jermo był moim głównym opiekunem podczas stażu. Co ciekawe duża część osób pracujących w firmie, jest rodziną przez co atmosfera w firmie często faktycznie przypomina takową. Nie potrafię zliczyć ilości sytuacji, kiedy ktoś, z drugiego końca magazynu, podczas przewozu części do warsztatu, potrafił mnie przywitać, jakbym był stałym pracownikiem tej firmy. Jedynym faktycznym problemem na zakładzie był język angielski, a właściwie w tym przypadku jego brak. Jermo potrafił coś skleić czasem po angielsku, ale głównie porozumiewał się ze mną poprzez tłumacza, ewentualnie pokazywał mi coś poprzez gesty. Bardzo miłym gestem było to, że pracownicy zakładu potrafili mi czasami przygotować jakiś drobny prezent, np. przynosząc mi zimną puszkę Coca Coli z automatu, albo kubek gorącej czekolady w deszczowy, chłodny dzień. Najbardziej jednak z personelu, z którym nie miałem na co dzień okazji pracować w pamięć zapadł Sergio. Mówił on najwięcej ze wszystkich ludzi na zakładzie po angielsku, lecz miał problem z łączeniem zdań czasami w dłuższe wypowiedzi, więc zdarzało się, że kiedy przyszedł z biura do warsztatu, chcąc mi wytłumaczyć zasadę działania jednego z falowników zaczął rysować mi na kartce, jak wygląda bezpośrednio połączenie tego już podczas montażu w domu. Był też jedyną osobą, do której mogłem często podejść i po prostu jakoś bardziej porozmawiać ze względu na tutejsze barierę językową, podczas przerwy w pracy.

Podsumowując, sama praca w zakładzie nauczyła mnie czegoś nowego, związanego w jakiś sposób z zawodem, a atmosfera panująca w firmie, na pewno będzie przyjazna dla każdego praktykanta, który jeszcze będzie miał być może okazję pracować tam, gdzie ja, a może nawet pod opieką tych samych ludzi.